José Rizal (1861-1896) was een Filipijnse geleerde, schrijver en nationalist, met een grote invloed aan het einde van het Spaanse koloniale bewind in de Filipijnen. Bekend werd Rizal – nationale held in de Filipijnen – vooral als schrijver van de romans Noli me tángere (vertaald als Raak me niet aan!) en El filibusterismo (vertaald als De revolutie), waarin hij op sarcastische wijze felle kritiek gaf op de koloniale maatschappij en vooral op de misdadige rol van de kerk.

Rizal was iemand met brede interesses. Hij volgde een groot aantal wetenschappelijke studies en sprak ook veel talen. In zijn korte leven reisde hij de hele wereld over: door Europa, Azië en Amerika. Daarnaast had hij veel interesses en hobby’s, waaronder tekenen, schilderen, beeldhouwen, dichten en schrijven, maar ook sport en het buitenleven. Uiteindelijk koos hij voor zijn beroep een studie medicijnen met als specialisatie oogheelkunde.

Zijn hele leven zette Rizal zich in voor hervormingen die moesten leiden tot onafhankelijkheid. Dit deed hij vooral met de pen, in zijn boeken, gedichten en artikelen. Maar ook in praktijk, als oprichter van o.a. La Liga Filipina en in gesprekken met de overheid. Rizal was geen revolutionair, hij was een tegenstander van gewapende opstand tegen de dictatuur. Maar uiteindelijk had hij met zijn geschriften zoveel vijanden gemaakt dat hij in een proces ter dood werd veroordeeld op beschuldiging van rebellie en godslastering.

Met zijn executie op 30 december 1896 werd het gewapende verzet tegen de Spaanse kolonisator alleen maar heviger. In 1898 kwam er een einde aan het Spaanse wereldrijk en aan ruim 300 jaar Spaanse overheersing van de Filipijnen, met de interventie van de Verenigde Staten van Amerika in de Spaans-Amerikaanse oorlog. Een oorlog die wat de Filipijnen betreft eigenlijk de Filipijns-Spaanse oorlog zou moeten heten en die vervolgens zou overgaan in een langdurige onafhankelijkheidsstrijd tegen het Amerikaanse neo-kolonialisme.

Lees de blog voor een uitgebreide biografie van Jose Rizal.